سخنان حکیمانه امام حسن مجتبی(ع)

با پرهیزگارى از خدا بترسید، با اطاعت، به درگاهش تقرب جوئید که او نزدیک و خواهش پذیر است چنان که خود فرماید: «چون بندگانم درباره من از تو پرسش کنند (بگو) من (به شما) نزدیکم، دعاى آن که مرا خواند اجابت کنم، پس باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آرند، باشد که راه (سعادت) بیابند.» (بقره:186).

 دستور او را اطاعت کنید، و به او ایمان آرید، آن کس که عظمت خدا را دریابد سزاوار نیست بزرگى و (گردنکشى) کند، سربلندى آنها که بزرگى خدا را بشناسند در فروتنى است، عزت آنان که جلال خدا را درک کنند به افتادگى است، سلامت آن گروه که قدرت او را بشناسند در این است که به پیشگاه او تسلیم شوند، پس از معرفت انکار نکنند، و هدایت را به گمراهى نیالایند. 

به یقین بدانید که شما تا صفت و چگونگى هدایت را نشناسید، پرهیزگارى را نخواهید شناخت، تا آنها را که به قرآن پشت پا زدند نشناسید به پیمان آن نتوانید درآویخت، و تا تحریف ‏کنندگان قرآن را نشناسید نتوانید چنان که باید آن را بخوانید (که هر چیز را با ضدش توان شناخت)، آنگاه که شناختنی ها را شناختید بدعت ها و تکلف ها (و پیرایه‏ ها) را هم مى ‏شناسید، و آن تهمت ها که به خدا مى‏ زنند و آن تحریف ها را (که در کتاب خدا مى‏ کنند) مى‏ بینید، و مى‏ فهمید آنها که هلاک شدند چگونه به مهلکه افتادند، مبادا نادانان شما را به ورطه جهل کشند، این (علم کتاب و تمیز حق و باطل) را از اهلش (خاندان رسالت) بجوئید که تنها اینان نورهاى فروزان و پیشوایان راستینند، حیات علم و مرگ جهل به دست آنهاست، حلمشان از جهلشان حکایت مى‏ کند.

و گفتار حکیمانه‏ شان از سکوتشان (چه ارزش و اندازه علم و حکمت خاموشان را به هنگام سخن توان شناخت) و برونشان از درونشان، با حق مخالفت نکنند، و در حق اختلاف ننمایند، سنت خدا براى آنها در پیشینیان اجرا شده (سلسله پیامبران و رهبران الهى همه به همین صفات بوده‏ اند)، و حکم خدا در حق آنان گذشته، در این (سنن و مقررات الهى نسبت به پیشوایان دین) تذکرى است براى بیداردلان (که حق و باطل را تمیز دهند)، این سخنان را براى فهم و درایت بشنوید نه براى نقل و روایت که راویان کتاب بسیارند و فهم کنان اندک و از خدا کمک خواهیم.

منبع: تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص355تا357.